تكنولوژي تقطير جزء به جزء و ساده از متداول­ترين تجهيزات موجود در سايتهاي توليد و بازيافت است. اين تكنولوژي از تفاوت نرخ فراريت حلا لهاي آلي به عنوان فاكتور جداسازي استفاده مي كند. به طور معمول سيستم تقطير براي سه هدف مشخص پياده سازي مي شود؛

۱-جداسازي حلال از مواد نافرار همچون پليمر يا نمكهاي معدني

۲-جداسازي حلال هاي آلي از يكديگر

۳-جداسازي آب از حلال هاي آلي

بازیافت یا امحاء فاضلاب صنعتی تولیدشده در هر صنعت، باید به عنوان یکی از اولویت های اصلی در طراحی و ساخت تجهیزات در بدو تأسیس کارخانه مورد توجه قرار گیرد. بخصوص اينكه تجهيزات بازيافت و امحاء فاضلاب حاوي حلال هاي آلي حجم بالايي دارند، مساحت زيادي اشغال مي كنند و مدت زمان فرآيند نسبتاً طولاني دارند. با توجه به اينكه بسياري از حلال هاي آلي به خصوص حلال هايي كه جهت امحاء وارد دريا مي شوند قبل از تجزيه شدن در طبيعت تبخير شده و وارد اتمسفر مي شوند، استانداردهاي جديد محيط زيستي روز به روز خط قرمزهاي جديدتر و محدودیت های سخت تري به صنايع اعمال مي كنند تا جداسازي و بازيافت حلال از محيط آبي نسبت به  رها سازي آن توجيه اقتصادي داشته باشد.

در فرايند توليد يا بازيافت حلال هاي آلي اکثراً حلال ها آلوده به طيف وسيعي از مواد غير فرار جامد هستند و معمولاً در صورت مايع بودن، ويسكوزيته و نقطه جوش  بالايي دارند. در صنعت بازيافت، اين نوع حلال ها معمولاً درشست و شوي تجهيزات يا در توليد مواد پايين دست و سنتزي بوجود مي آيند و در فرايند توليد حلال ها بخصوص حلال هاي نفتي، ‌هيدوركربنهاي سنگين، روغن ها، واكس، قير،  محصولات جانبي يا مقدار باقیمانده از واکنشگر اضافی  و كاتاليزور، اجزا تشكيل دهنده آن هستند. جداسازی حلال های آلی از مواد نافرار یا اصطلاحاً رنگبری از حلال های آلی معمولاً یا بصورت مرحله ای قبل از فرایند های دیگر همچون جداسازی حلال های آلی از یکدیگر یا آبگیری از حلال های آلی انجام می شود و یا بصورت تک مرحله ای صرفاً با تقطیر تحت خلاء یا اتمسفریک به گرید مناسب استفاده مجدد می رسد. در رنگبری از حلال های آلی، بخصوص مخلوط حلال های آلی نکات ایمنی، فرایندی و محیط زیستی زیادی باید مد نظر قرار گیرد که در ادامه به تفصیل شرح داده می شود.

معیارهای گزینش فرآیند مناسب جهت جداسازي حلال از هوا يا فاز گاز شامل در نظر گرفتن راندمان جداسازي و كيفيت حلال جدا شده است. بنابراين جداسازي حلال های بسیار ناقطبی همچون زایلن یا هگزان با حلالیت بسیار جزئی در آب، به معني اينست كه مرحله خشك كردن (آبگيري) پس از فرایند نياز نيست ولي براي حلال های قطبی مثل استون و متانول با حلالیت بالا در آب، پس از جداسازي این حلال از فاز گاز، نياز به تقطير جزء به جزء یا فرایند های دیگر آبگیری از حلال های آلی می باشد. حضور حلال های آلی در جریان های گاز یا هوا در کارخانه های تولید کننده یا مصرف کننده حلال ها بسیار شایع است. به دام انداختن حلال از جریان گاز یا هوا نیازمند تجهیزات مختص شرایط فرایند می باشد که با توجه به دما، میزان ناخالصی های موجود و کیفیت حلال بدست آمده، بهترین راندمان را ارائه دهد.

مباني انتخاب حلال در صنعت چاپ و بسته بندي شباهت بسياري به مباني مطرح شده در صنعت رنگ و رزين دارد اما به طور كلي حلال هايي كه در صنعت چاپ استفاده مي شوند تفاوتهايي با صنعت رنگ و رزين دارند چرا كه پوشش دهي در سيستم هاي چاپ بصورت مكانيزه اما در پوشش دهي رنگ عموما بصورت دستي يا پاششي انجام مي گردد.

حلال هاي آلي به طور گسترده در صنعت توليد مواد دارويي استفاده مي شود به طوريكه صنعت داروسازي از بزرگترين صنايع مصرف كننده حلال هاي آلي در دنيا و در ايران به حساب مي آيد. اين حلال ها به طور معمول در مراحل مختلف توليد مواد دارويي حضور دارند. حلال هاي آلي بايد پس از اتمام فرايند توليد از محصول نهايي، بر اساس استاندارد هاي موجود جدا شود اما به دليل موانع فيزيكي و شيميايي امكان جداسازي كامل حلال از دارو وجود ندارد.

براي نتيجه گيري مناسب در انتخاب حلال واكنش يا استخراج نياز است كه خصوصيات حلال هاي آلي دسته بندي و كابردهاي آنها بررسي شوند. حلال به طور كلي سيالي است كه قابليت حل كردن كل يا جزئي از مخلوط واكنش را در خود دارد. حلال هايي كه به منظور حلال واكنش استفاده مي شوند مي بايست كليه واكنش دهنده هاي يك واكنش را در خود حل كند. در برخي موارد حلال قابليت حل كردن محصول را نيز دارد كه پس از اتمام واكنش بايد از حلال جدا شود و در برخي مواقع نيز محصول از حلال رسوب كرده يا بصورت فاز جداگانه اي از مايع قابل جداسازي خواهد بود.