الف-آبگيري با استفاده از كوآلسر (Coalescer)؛

هيدروكربن ها با وجود اينكه قابليت حل كردن ميزان زيادي آب را ندارند اما بدليل حضور تركيبات قطبي همچون تركيبات سولفوردار مي توانند بصورت سوسپانسيون غيرپايدار يا امولسيون پايدار آب را در خود نگه دارند. جداسازي آب از مخلوط هاي هيدروكربني در صورت سوسپانسيوني و امولسيون غير پايدار با استفاده از كوآلسر امكان پذير است. طريقه كاركرد كوآلسر بدان گونه است كه بصورت مكانيكي و با تغيير مسير و حركت ذرات آب معلق در هيدروكربن، باعث چسبيدن ذرات آب به يكديگر شده تا قابليت رسوب كردن داشته باشند. كوآلسر ها شبيه فيلترهاي پارچه اي لوله شكل هستند كه به طور معمول خوراك هيدروكربن همراه با آب از هسته مركزي آن به بيرون حركت كرده و پس از خروج، آب رسوب كرده و هيدروكربن بدون آب از بالاي محفظه خارج مي شود. نوع ديگر كوآلسرهاي الكتروستاتيك هستند كه با استفاده از ميدان هاي الكتريكي باعث انعقاد ذرات آب در هيدروكربنهاي سنگين شده و باعث افزايش اندازه قطرات آب و سهولت در رسوب دهي مي شود.

ب-آبگيري از هيدروكربنها با استفاده از ستون نمك جاذب؛

يكي از پركاربردترين روش هاي جداسازي آب از حلال هاي هيدروكربني، گازوئيل و روغن استفاده از ستون نمكي است. فرآيند آبگيري نمكي از هيدروكربنها بدين صورت است كه خوراك در دماي محيط يا بالاتر وارد ستوني از نمك جاذب شده كه به گونه اي در ستون پراكنده شده است كه با ورود هيدروكربن تمامي نقاط ستون با خوراك در تماس باشد، نمك همراه با خوراك به بالاي ستون منتقل نشود و همچنين آب جدا شده را بتوان از نقطه اي از ستون تخليه نمود. اين روش با توجه به اينكه به طور عمده نمك را نمي توان از آب بازيابي نمود هم از نظر محيط زيستي و هم از نظر هزينه جداسازي توصيه نمي گردد مگر اينكه تنها راه جداسازي باشد و تفاوت قيمت خوراك و محصول چشمگير باشد.